Door Begrafenisondernemer Raf Van Rooy spreekt voor vele collega’s: we voelen ons in de steek gelaten. Het zijn moeilijke tijden voor iedereen maar zeker ook voor de begrafenisondernemers die samen met de zorgsector in de eerste lijn moeten werken.
Maandenlang werkt de uitvaartsector zich uit de naad, toch zijn we geen prioriteit. “Dagelijks halen we overledenen op in huizen, rusthuizen en ziekenhuizen. Soms weten we of de overleden persoon besmet was, vaak ook niet. Van de nabestaanden die in dezelfde ruimte aanwezig zijn, weten we dit helemaal niet”, schetst Van Rooy.
“Mijn medewerkers werken veilig, maar mentaal weegt de druk zwaar door. Het voelt contradictorisch. Aan de ene kant wordt benadrukt hoe gevaarlijk het virus is, aan de andere kant lijkt de gezondheid van onze medewerkers van geen tel. We weten niet wanneer we worden gevaccineerd. Een concrete timing zou onze zorg verlichten. Ondanks het herhaaldelijk aandringen van onze beroepsorganisatie Funebra weten we van niets. Eerst de risicogroepen en de zorgsector, wat we volledig begrijpen. Maar zorgen wij ook niet voor de medemens?”
De Taskforce Vaccinatie bevestigt dat de uitvaartsector niet prioritair is
De Taskforce Vaccinatie bevestigt dat vaccineren in de uitvaartsector niet prioritair is, niet te geloven wanneer men mee in de eerste lijn werkt. “Terwijl onze Waalse collega’s eind februari of begin maart hun vaccinatie krijgen”, verzucht Van Rooy in verschillende media. “In Wallonië behoren we wel tot de zorgsector. Collega’s die werken aan een grens moeten rekening houden met verschillende richtlijnen, afhankelijk van de regio of provincie. Als de regels verschillen per woonplaats klinkt de slogan één ploeg van elf miljoen erg wrang.”
De uitvaartsector komt sinds november in aanmerking voor sneltests, maar ook daar loopt het stroef. “Het uitrollen van sneltests blijkt niet eenvoudig. Tot op heden ontvingen wij geen enkele test. ” vertelt Raf in verschillende media. “We mogen ons wel laten testen als we aantonen dat we in contact kwamen met een mogelijk besmette persoon, dat is administratief bijzonder omslachtig.” De Taskforce stipuleert dat een beroepsfederatie bedrijfsartsen kan inschakelen voor het uitvoeren van sneltesten.
Hartverscheurend
Daarnaast is er nog de emotionele kant van een uitvaart op zich. Hartverscheurend voor de familie en nabestaanden van een overledene die soms in volle corona zelfs geen afscheid konden nemen voorafgaand aan het overlijden.
“Op een afscheidsdienst mogen maximaal vijftien personen aanwezig zijn. Ook als de dienst plaatsvindt in een grote aula of kerk. Voor kleine families vormt dit minder een probleem. Bij grotere families leidt dit tot hartverscheurende drama’s wanneer familieleden van de eerste graad worden uitgesloten van de dienst. Leg deze maatregel maar uit aan nabestaanden die net op televisie beelden zagen van overvol openbaar vervoer of een drukke vertrekhal in Zaventem.”
Van Rooy en zijn collega’s vragen vooral begrip, voor zichzelf en voor nabestaanden. “Meer dan wie ook erkennen wij de gevaren van het virus, en we verstaan dat regels nodig zijn. Toch pleiten we tegelijk voor meer menselijkheid.
Nu voelen we vooral gebrek aan respect voor families in rouw. Livestreaming van een uitvaart is een pleister op een wonde, maar is verre van hetzelfde als effectief aanwezig te kunnen zijn. Afscheid nemen van een dierbare is een eenmalig moment met een lange emotionele nasleep. Rouwen is tegenwoordig moeilijker dan ooit tevoren.”
In buurlanden is het aantal aanwezigen bij uitvaarten immers nooit zo laag geweest als die 15 personen in België. Laat staan dat in bepaalde regio’s of kerken het personeel van de begrafenisondernemer erbij inbegrepen moet worden. Dan heb je amper familie in je kerk tijdens een uitvaart.
Citaten: gva.be en nieuwsblad.be, eigen redactie
