De meeste Amerikanen kiezen tegenwoordig voor crematie & dit is waarom begrafenissen steeds minder vaak voorkomen

De National Funeral Directors Association heeft voorspeld dat tegen 2035 bijna 80% van de Amerikanen zal kiezen voor crematie .

Toen in 1876 de eerste Amerikaanse crematie machine voor binnen werd geopend in Lancaster, Pennsylvania, kreeg de maker en exploitant, Francis LeMoyne, ernstige kritiek van de katholieke kerk . De nieuwe vorm werd als gevaarlijk beschouwd omdat het een bedreiging vormde voor traditionele religieuze begrafenis en het gevoel van moraliteit en waardigheid van de samenleving.

Minder dan 100 jaar later – in 1963 – schreef de Engelse schrijfster Jessica Mitford het bestsellerboek ” The American Way of Death ” als een manier om Amerikanen voor te lichten over wat zij zag als de vreselijke commercialisering van sterven, dood en herdenking. Na felle kritiek op uitvaartverzorgers, begraafplaatsen en andere aanverwante beroepen eindigde ze met een pleidooi voor crematie.

Volgens cijfers van de Cremation Association of America koos echter pas in 1970 slechts ongeveer 5% van de Amerikanen voor de methode . In 2020 koos meer dan 56% Amerikanen ervoor .

Dus wat heeft vandaag geleid tot zo’n dramatische verschuiving? Als een Amerikaanse historicus die ” The Last Great Necessity: Cemeteries in American History ” schreef, en dat bijna 30 jaar later volgde met ” Is the Cemetery Dead? ” We weten dat mensen om verschillende redenen voor crematie kiezen, afhankelijk van hun omstandigheden.

Hier zijn drie belangrijkste:

1. Begrafenissen en teraardebstellingen zijn duur

Hoewel de cijfers per bron verschillen, geven families volgens de World Population Review gemiddeld meer dan 8.000 dollar uit aan begrafenissen, variërend van 6.700 dollar in Mississippi tot iets minder dan 15.000 dollar in Hawaï .

Dat is te vergelijken met tot $ 2.000 voor een directe crematie, waarbij het crematorium of de begrafenisondernemer geen andere diensten verleent dan de daadwerkelijke crematie van het lichaam, zoals de blog Parting.com, die de prijzen van begrafenissen en crematies vergelijkt, aangeeft.

Veel overlevenden kiezen er echter niet voor om de goedkoopste crematie te doen. De National Funeral Directors Association merkte op dat voor een begrafenis met crematie de mediane kosten meer dan $ 6.000 waren – zeker een besparing, maar niet het enorme bedrag dat veel websites verkondigen .

Bovendien is dit geen nieuwe ontwikkeling: ook in 1960 of 1990 was directe crematie veel goedkoper dan een volledige begrafenis.

2. Milieukosten

Kosten spelen duidelijk een rol, maar niet bepalend voor zo’n snelle verschuiving in culturele praktijken. Een tweede belangrijke factor is de bezorgdheid over het milieu in verband met een conventionele internering, waarbij een lichaam in een kist wordt geplaatst en de kist wordt bijgezet in een grafkelder of begraven.

Alexandra Harker, een landschapsarchitect die werkt aan het verbeteren van de duurzame leefomgevingen in Amerika, heeft beschreven hoe zorgen over dergelijke begrafenissen op de begraafplaats variëren van problemen over het gebruik van het land tot de methoden waarmee het lichaam wordt voorbereid en opgebaard .

Sommige mensen ergeren zich steeds meer aan de milieukosten van een begrafenis. Bij een conventionele begrafenis ‘moet’ het lichaam worden gebalsemd, meestal met formaldehyde; geplaatst in een kist, vaak gemaakt van hardhout of staal; vervolgens in veel gevallen neergelaten in een betonnen of stalen grafvoering of gewelf, waarbij het omliggende gazon doorgaans groen wordt gehouden door het gebruik van pesticiden. Ongeveer 1,5 miljoen begrafenissen of grafleggingen betekenen dat Amerikanen duizenden tonnen koper, brons en staal gebruiken, meer dan 800.000 ‘gallons’ balsemvloeistof en miljoenen meters hout.

In een verwante zorg merkt Harker op dat in een onderzoek door de Cremation Association of North America in 2008 13% van de mensen voor crematie koos vanwege zorgen over de schaarste aan begraafplaatsen. Crematies nemen veel minder ruimte in beslag dan effectieve graven.

Mensen onderzoeken echter het idee van “groene” begrafenis op sommige nieuwe begraafplaatsen waar geld verdiend met begrafenissen kan dienen om een ​​”instandhouding en erfdienstbaarheid” te financieren die de ruimte beschermt, zodat deze er zal zijn lang nadat de geïnterneerden een deel van het land zijn geworden.

Conventionele crematie verbrandt het lichaam met behulp van aardgas, wat niet als milieu gevoelig wordt beschouwd als het simpelweg begraven van het lichaam zonder het gebruik van schadelijke chemicaliën en andere materialen. Aardgas stoot fijnstof en harde metalen zoals kwik uit, vooral in oudere crematoria.  Maar vandaag kan men ook op elektriciteit cremeren in nieuwe crematoria.

3. Minder Amerikanen behoren tot een kerk

Een derde factor is de verstoring van de verbinding van mensen met religieuze instellingen, die hen wegvoert van de begraafplaats.

In 2021 behoorde slechts ongeveer 47% van de Amerikanen tot een kerk, synagoge of moskee, vergeleken met 1999, toen meer dan 70% van de volwassenen aangaf verbonden te zijn aan zo’n religieuze instelling.

Vooral een groeiend aantal jongere Amerikanen is niet gebonden aan de religieuze instelling waar hun grootouders en ouders mogelijk een dienst hebben gehad na hun dood of van waaruit begrafenisstoeten naar de begraafplaats zouden zijn vertrokken. Het resultaat is dat ze eerder kiezen voor een methode om het lichaam te cremeren waardoor ze de controle over de overblijfselen krijgen.

Is crematie een blijvertje?

Zal de opkomst van crematie andere elementen beïnvloeden van de manier waarop Amerikanen op sterfgevallen reageren? Amerikanen worden al lang beschuldigd van ‘doodsangst’, een angst om zelfs maar over de dood te praten . Voor veel families ging de controle die crematies hen geven gepaard met een toegenomen bereidheid om publiekelijk te rouwen, zoals blijkt uit de snelle verspreiding van heiligdommen langs de weg, gedenktattoos en andere ‘alledaagse gedenktekens’ die door een groot aantal families worden gebruikt.

De meeste Amerikanen zijn nu vertrouwd met crematie als een praktijk. Ze houden van de kracht die het hen geeft om de overblijfselen op het kerkhof te begraven, ze thuis te houden of ze te verspreiden in bossen, parken, oceanen en plaatselijke rivieren of vijvers.

Alternatieven, zoals groene begrafenis, zullen deze praktijk uitdagen, maar in de nabije toekomst hebben Amerikanen zich bij een groot deel van de wereld aangesloten bij het omarmen van crematie.